از خون به ناحق به زمین ریخته آن روز سروی به بلندای زمان سایه ی حق شد با جان به لب آمده از کفر پس از دین خون روی ریا ریخت که سرمایه ی حق شد آتش به عطش می زند این راز نخوانده آب است که لب تشنه ی لبهای تو مانده از هرچه که سخت است گذشتن تو گذشتی کوتاه ترین راه تو را ساده رسانده در آغوشش آتش و خون تب و اشک و عطش همه زیبایی ست ظهر تاریکی که برایش کشته شدی شب رویایی ست....

mUgoe