انگار با من از همه کس آشناتری ، از هر صدای خوب برایم صداتری، آیینه ای به پاکی سر چشمه ی یقین ،با اینکه روبروی منی و مکدری، تو عطر هر رسیده و نجوای هر نسیم ، تو انتهای هر ره و آن سوی هر دری، لالای پر نوازش باران نم نمی ، خاک مرا به خواب گل یاس می بری، انگار با من از همه کس آشناتری ،از هر صدا خوب برایم صداتری درهای ناگشوده ی معنای هر غروب ، مفهوم سر به مهر طلوع مکرری، انگار بامن از همه کس آشناتری...