به یاد محمد نوری که آرام گرفت در شب ِ سرد ِ زمستانی کوره ی ِ خورشید هم ، چون کوره ی ِ گرم ِ چراغ ِ من نمی سوزد . و به مانند ِ چراغ ِ من نه می افروزد چراغی هیچ ؛ نه فرو بسته به یخ ، ماهی که از بالا می افروزد . من چراغم را در آمد رفتن ِ همسایه ام افروختم در یک شب ِ تاریک و شب ِ سرد ِ زمستان بود ، باد می پیچید با کاج ، در میان ِ کومه ها خاموش گم شد او از من جدا زین جاده ی ِ باریک . و هنوزم قصّه بر یادست وین سخن آویزه ی ِ لب : که می افروزد ؟ که می سوزد ؟ چه کسی این قصّه را در دل می اندوزد ؟ در شب ِ سرد ِ