ای ساربان آهسته ران کارام جانم میرود وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود من مانده ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او گویی که نیشی دور از او بر استخوانم میرود با این همه بیداد او وین عهد بی بنیاد او در سینه دارم یاد او یا برزبانم میرود او میرود دامن کشان من زهر تنهایی نشان دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم میرود باز آی و برچشمم نشین ای دلفریب نازنین کاشوب و فریاد از زمین برآسمانم میرود - سعدی

s5piD